میکروآلبومین، به آلبومین دفع شده در ادرار اطلاق شده و در ارزیابی بالقوه شروع نفروپاتی اولیه در بیماران دیابتی نقش بسیار مهمی را دارد. در بیماران دیابتیک، مقدار آلبومین ادرار با مدت زمان بیماری و درجه کنترل گلایسمیک مرتبط می باشد.
- کاربردهای بالینی:
در بیماران دیابتیک، مقدار آلبومین ادرار با مدت زمان بیماری و درجه کنترل گلایسمیک مرتبط می باشد. میکروآلبومین، اولین شاخص ایجاد عوارض دیابت (بیماری قلبی عروقی) می باشد و با اندازه گیری آیتم ذکر شده چند سال زودتر از آزمایش های روتین پروتئین ادرار، نفروپاتی دیابتی را می توان تشخیص داد.
داروهای نفروتوکسیک، نفروپاتی، دیابت ملیتوس (DM)، انفارکتوس میوکارد (MI)، هموگلوبینوری، میوگلوبینوری، پروتئینوری بنس جونز، آترواسکلروز، مقاومت به انسولین، اختلالات لیپید و فشار خون بالا، بیماری های تب زا، عفونت مجاری ادراری، می توانند باعث افزایش سطوح میکروآلبومین شوند.
- عوامل مداخله گر:
از جمع آوری نمونه ادرار در ظروف حاوی اسیدکلریدریک، کربنات سدیم و اسید استیک به علت رسوب آلبومین در این اسیدها اجتناب گردد. ورزش سنگین و دوره قاعدگی در خانم ها میزان میکروآلبومین در ادرار را افزایش می دهد. داروهایی نظیر کاپتوپریل، دی پریدامول، انالاپریل، فوروزماید، اینداپامید، پریندوپریل، کیناپریل، داروهایی هستند که سطح میکروآلبومین را در ادرار کاهش دهند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.